Gulzigheid, en niet anders dan dat! Het betekende dat het genoegen waarmee ik “Vol van Maan” las, hoewel 231 pagina’s lang, slechts één dag duurde. Maar dat is dan ook de enige (relatieve) keerzij van dit met veel vaart geschreven boek. Het is daarbij niet ten koste gegaan van de diepgang: we krijgen niet alleen een mooi liftavontuur voorgeschoteld, maar gedurende de reis kader je geduldig de karakters en drijfveren van de hoofdpersonen. Daarnaast zijn ook alle bijrollen kort maar krachtig uitgewerkt, en daar zijn er veel van – een road novel kan nu eenmaal niet zonder. Hoewel (bijvoorbeeld) een dominante vader natuurlijk zomaar zou kunnen leiden tot eindeloos gepsychologiseer, kies je er voor om je romanpersonen te ’schetsen’ met zaken die ze typeren. Maar de verdere invulling laat je aan de lezer over: laat ze dat beeld zelf maar vormen. Ik ga er gemakshalve van uit dat dit ook je bedoeling was … ?Je observaties zijn net als in “Ik zag Menno” wederom raak en een beetje tongue-in-cheek. Ik hou d’r van! Al met al: bedankt voor de leuke dag!