Mijn visie
‘Ik zag Menno’ is het debuut van de Belgische Sandra Bernart. Het boek is van het tragikomische genre en vertelt het verhaal over Vincent. Vincent is een jongen die vasthoudt aan zekerheden. Alles in zijn leven berekent hij vooraf op kansen en risico’s. Zo heeft hij ook zijn kansen op geluk met zijn vriendin Kim, berekend.
“Ik zal jullie niet vermoeien met ingewikkelde formules. Daarvoor is mijn spreektijd tekort. Maar het komt grofweg op het volgende neer. Wanneer je twaalf meisjes test en daarna diegene kiest die in alle opzichten beter scoort dan alle vorige, is de kans het grootst dat je de juiste partner hebt gekozen. Geluk in de liefde heeft niet met geluk te maken, maar is te voorspellen.”
Wanneer Vincent op zeker moment zijn overleden broer Menno meent te herkennen op een foto in een reisbrochure, schuift hij echter al zijn zekerheden aan de kant en vertrekt hij naar Spanje om op zoek te gaan naar zijn broer.
“Ik probeer me voor te stellen hoe ergens achter deze gebouwen weidse gebieden liggen, waarna het landschap heuvelachtig wordt en overgaat in de Pyreneeën. En na een gebied van diepe kloven, oneindige wijngaarden en snelwegen waar chauffeurs klagen over de hoge tol, ergens ver daarachter, Kim op mij wacht. Ik duw het beeld direct weer weg.”
Dit besluit betekent een ware ommekeer in zijn leven. In het Spaanse dorpje Peniscola, wordt hij geconfronteerd met een nonchalante levensstijl, die meer passend zou zijn voor zijn broer Menno als voor hem zelf. Toch koestert hij zich in dit nieuwe leven. Dit komt voornamelijk door Rosana. Rosana is straatartieste die hem volledig uit zijn comfortzone trekt. Ondanks de zorgen van zijn thuisfront zoekt Vincent vastbesloten verder. Wil Menno echter wel gevonden worden?
“Menno was de kapitein en bepaalde de koers. Ik volgde. Op het moment dat hij uit mijn leven verdween, ben ik stuurloos geworden. Daarom ben ik hier, bij Rosana. Menno heeft, zonder het te beseffen, het roer weer overgenomen. Het inzicht treft me vol en verwart me tegelijk.”
Bernart hanteert een boeiende, vloeiende schrijfstijl die zij combineert met een fijn, subtiel gevoel voor humor. Haar taalgebruik en woordkeuze zijn mooi verzorgd en de karakterisering van haar personages werkelijk prachtig! Overtuigend echt. Vincent, Sara, Kim, Rosana en Menno, je leert ze kennen en raakt op hen gesteld; ze blijven je bij.
Kortom, een prachtig en veelbelovend debuut van Bernart.
Bron: Hanneke Tinor-Centi
