Blogtour

Half augustus kreeg ik opeens een mailtje van uitgeverij Palmslag in mijn mailbox over het boek Ik zag Menno, en of ik mee wilde doen aan de blogtour. De tragikomische roman Ik zag Menno is het debuut van Sandra Bernart en het boek is ook genomineerd voor de Hebban Debuutprijs 2016. Het is een boek is dat ik zonder twijfel voorbij gelopen zou zijn in de boekhandel omdat de cover mij doet denken aan een literair en saai boek, en de titel mij ook niet direct nieuwsgierig maakt (sorry, ik pak een boek gewoon pas op als het omslag mij direct aanspreekt). Echter werd ik stiekem toch wel nieuwsgierig door de flaptekst. Soms moet je ook gewoon eens een ander boek proberen om te zien of het je bevalt.

En bevalt het?

Zeker! Ik heb verrassend veel genoten van Ik zag Menno. Het verhaal begint meteen met iets dat ik interessant vind; Vincent blijkt namelijk economische psychologie gestudeerd te hebben en spreekt over een logische beredenering over waarom het heel reëel is dat hij samen met zijn vriendin Kim, zijn verloofde, gelukkig oud wordt. Vincent laat niks aan toeval over. Hij berekent en beredeneert alles, want gebeurtenissen zijn volgens hem altijd te voorspellen. Hij is iemand die wij een controlfreak zouden kunnen noemen.

Ik zag Menno

Menno is de broer van Vincent, zo’n vijftien jaar geleden verdronken in de zee. Menno was het complete tegenovergestelde van Vincent. Wanneer Vincent Menno denkt te zien in een reisbrochure vertrekt hij halsoverkop naar het zeer beeldend beschreven stadje Peñíscola. Een groot avontuur begint voor Vincent, maar ook voor de lezer.

Ik bleef mijzelf continu afvragen of hij Menno inderdaad zou vinden, of dat zou blijken dat hij een klein steekje los had zitten. Dat hij de dood van Menno misschien nooit goed verwerkt had en daar nu de gevolgen van ondergaat. Je weet het niet zeker totdat je bij het einde komt en daardoor blijf je doorlezen. Bijzonder is daarnaast ook dat we af en toe van het heden teruggaan naar het verleden. De schuine stukken tekst vertellen ons onder andere hoe Vincent opkeek naar Menno, en over de periode voor zijn verdwijning.

Interessant

Het helpt dat Sandra Bernart een fijne schrijfstijl heeft, mooie, quotewaardige zinnen maakt en leuke feitjes in het boek heeft verwerkt. Hoewel ze van Vlaamse afkomst is, merk je daar niks van tijdens het lezen. Ik ben geïnteresseerd in psychologie en heb dan ook een minor psychologie gedaan. Dat de hoofdpersoon afgestudeerd economisch psycholoog is, maakte dat ik bepaalde dingen herkende en dingen leerde die ik interessant vind.

Ook herkende ik stukjes Vincent in mijzelf. Hoe ik strak vasthoud aan zekerheden. Terwijl ook ik merk dat het misschien wel beter is om dat soms los te laten om jezelf te vinden. Om verwachtingen opzij te schuiven en te gaan leven zoals je wilt. Dat ze puur en alleen uit Vincents oogpunt schreef zorgde ervoor dat ik echt in zijn schoenen stond. Maar ook de verwijzingen naar films die ik heb gekeken (The Bourne Identity) en Spaanse muziek (Suavemente besame) die ik luister, zorgden voor herkenning.

Conclusie

Ik vind het lastig om aan te geven waarom ik Ik zag Menno verder een goed boek vond zonder spoilers weg te geven. Ik heb het gevoel aan het denken te zijn gezet en heb het boek in bijna één adem uitgelezen. Dat dit een debuut is vind ik erg bijzonder, Sandra Bernart is nu al een hele sterke schrijfster. Het psychologische aspect maakt Ik zag Menno voor mij extra interessant. Het verhaal is sterk en enorm goed uitgewerkt. Mocht je nog op zoek zijn naar een sterke en originele tragikomische roman, dan raad ik je Ik zag Menno zeker aan. Nieuwsgierig? Hier lees je een leesfragment.

Bron: reviewsandroses.nl