Geloofwaardige personages zijn essentieel voor een goed verhaal. Persoonlijk schrijven, vanuit emoties die jezelf goed kent en begrijpt, helpt daarbij. Je tekst krijgt zo op een natuurlijke manier lading die de lezer direct voelt. Dat wil niet zeggen dat je autobiografisch moet schrijven. Setting, personages en handelingen kunnen volledig verzonnen zijn (dat is zelfs vaak beter), maar het helpt als je de kern van de bijbehorende emoties (zoals schaamte, schuld, vernedering, angst, verdriet, woede) uit eigen ervaring begrijpt om de lezer te overtuigen. Dit vergt soms een zekere moed of schaamteloosheid, omdat je je kwetsbaar maakt. Maar het kan ook voldoening geven, omdat het afstand en een gevoel van controle oplevert. Helemaal als je ziet dat het overtuigend proza oplevert.

(Met dank aan auteur Roel Smits)