Ik zag Menno is het debuut van de Belgische Sandra Bernart. Het beschrijft de zoektocht van Vincent die vijftien jaar geleden zijn broer Menno verloor. Menno is op zee verdronken, althans dat is wat er destijds is geconcludeerd. Vincent heeft alles berekend in zijn leven met een zelfbedachte formulie. Zo heeft hij ook berekend dat hij met Kim gelukkig gaat worden. Als Vincent een reisbrochure bekijkt ter voorbereiding op zijn huwelijk met Kim ziet hij Menno lachend op één van de foto’s staan. Voor Vincent is het duidelijk; Menno leeft! Vincent vertrekt naar Spanje en laat al zijn zekerheden los als hij daar op zoek gaat naar zijn broer. Hij leert het Spaanse dorpje kennen, omarmt een lossere levensstijl – zoals Menno zou leven- en wordt geholpen door een Spaanse straatartieste die zonder hoofd het publiek entertaint. Vincent is vastbesloten samen met Menno terug te keren. Dat zijn verloofde en ouders bezorgd om hem zijn, negeert hij en hij blijft zoeken. Maar wil Menno wel gevonden worden?

Ik zag Menno is een tragisch, verrassend verhaal met een humoristisch tintje. De altijd zo gestructureerde Vincent die ineens impulsief naar het buitenland vertrekt geeft het verhaal een frisse impuls. Je leeft als lezer mee met hoe Vincent langzaam wordt gedwongen zijn eigen vertrouwde maniertjes op te geven en te gaan léven. Sandra Bernart heeft een bijzonder prettige en boeiende schrijfstijl die maakt dat het boek als een sneltrein doorleest. Er werd voor mijn gevoel dusdanig toegewerkt naar een allesonthullende climax richting het einde van het verhaal waar ik allerlei wilde ideeën bij had, dat het einde van het boek me een beetje tegenviel. Maar daar kan ik natuurlijk niet te veel over verklappen. Een taalkundig sterk debuut en een inspirerend verhaal om te gaan leven zoals je wilt in plaats van wat er van je verwacht wordt of wat je van jezelf verwacht. Leuk detail; zowel voor mannelijke als vrouwelijke lezers een aanrader.

Marijke Vos. Bron: Chicklit